Τα εξ αμάξης...: Της Διζωνικής

τα εξ αμάξης

Τα εξ αμάξης, στην κυριολεξία, είναι αυτά που λέγονται μέσα από άμαξα.
Σύμφωνα με την παράδοση, κατά την έβδομη μέρα των Ελευσίνιων Μυστηρίων, όταν οι Αθηναίες γύριζαν στην πόλη μέσα σε άμαξες, πείραζαν όσους συναντούσαν κάνοντας σε βάρος τους υβριστικά σχόλια. Τα εξ αμάξης, λοιπόν, μεταφορικά, είναι τα υβριστικά λόγια που εκστομίζονται εναντίον κάποιου, για κάποιον λόγο.
π.χ. Άκουσε τα εξ αμάξης ο Υπουργός, όταν επισκέφτηκε την περιοχή, γιατί δεν τήρησε τις υποσχέσεις του. (λέμε τώρα!!!!)

Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2015

Όππα ρε πελλέ,
Τούρτζοι μάστροι δαχαμαί,
λάδιν ξύδι ρεφενέ..
Όππα ρε πελλέ,
Τούρτζοι, Έλληνες τζιαι σήκκημε!
Σούβλα, φούρπον, καφενέ...

Όππα ρε πελλέ,
πάμεν ούλλοι καπαρέ!

Η ΛΗΔΑ ΚΑΙ Ο ΚΥΚΝΟΣ, ΨΗΦΙΔΩΤΟ ΣΤΗΝ "ΟΙΚΙΑ ΤΗΣ ΛΗΔΑΣ" ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΠΑΦΟ

(Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια) Στην ελληνική μυθολογία η Λήδα ήταν η μητέρα των Διόσκουρων Κάστορα και Πολυδεύκη, καθώς και της ωραίας βασίλισσας της Σπάρτης Ελένης, της Κλυταιμνήστρας, της Τιμάνδρας, της Φοίβης και της Φιλονόης. Κατά την παράδοση, ήταν τόσο ωραία, ώστε διεκδικούσαν την καταγωγή της πολλές πόλεις της αρχαιότητας, όπως η Σπάρτη, η Αιτωλία, η Κόρινθος κ.ά.. Ο Ευριπίδης την αποκαλεί «Λήδα Θεστιάδα» ως κόρη του Βασιλιά της Αιτωλίας Θεστία, ο Εύμηλος στα «Κορινθιακά» του μας πληροφορεί ότι ήταν κόρη του Γλαύκου, γιου του Σισύφου, από την Παντειδυία, που γνώρισε και παντρεύτηκε όταν έφθασε στη Λακωνία αναζητώντας τους ίππους του. Σύμφωνα με τον μύθο, όταν ο Δίας είδε την Λήδα να λούζεται στον Ταΰγετο, την ερωτεύθηκε και ζήτησε τη βοήθεια της θεάς Αφροδίτης για να την πλησιάσει. Αυτή τον μεταμόρφωσε σε Κύκνο λαμβάνοντας η ίδια μορφή αετού, που τον καταδίωκε. Τους είδε η Λήδα και αισθανόμενη συμπάθεια προς τον κύκνο, έσπευσε να τον σώσει παίρνοντάς τον μέσα στην αγκαλιά της. Από την "ένωση" αυτή, η Λήδα γέννησε δύο αυγά από τα οποία εξήλθαν, από το ένα οι δίδυμοι και από το άλλο η Ελένη. Αργότερα ο μύθος αυτός της «ωοτοκίας της Λήδας» συνυφάνθηκε με παρόμοιο μύθο της Νέμεσης από τον οποίο παράχθηκε η θεοποίηση της Λήδας και η ταύτισή της με τη Νέμεση.