Μόλις τελείωσα το βιβλίο του συμπαθούς δημοσιογράφου Γιάννη Νικολάου, "Το Φάντασμα της Κοπεγχάγης".
Το βιβλίο -πέρα από τις προσωπικές θέσεις και την βιωματική περιγραφή των δραματικών εκείνων των ημερών-, αποτελεί μοναδικό ιστορικό ντοκουμέντο. Φωτίζει το άγνωστο σε μας παρασκήνιο όσων προηγήθηκαν της υπογραφής για ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαική Ένωση και ξεσκεπάζει τα φαντάσματα, ντόπια και ξένα, που εργάζονται νύκτα και μέρα, κυρίως νύχτα, σκοτεινά και υποχθόνια, που δεν κοιμούνται ποτέ και που καραδοκούν να μας βρούν να κοιμόμαστε... Τα φαντάσματα, που έπιασαν δουλειά στο νησί εδώ και χρόνια, προετοιμάζοντας το έδαφος για τη "λύση του κυπριακού"... Είναι τα ίδια φαντάσματα που πήραν το αεροπλάνο μαζί με την Κυπριακή αποστολή για την Κοπεγχάγη, είναι τα ίδια φαντάσματα, που είναι πάντα κοντά σε όλα εκείνα τα κακά που «...εξυφαίνονται στους διπλωματικούς αργαλειούς και τα παρασκήνια, στο
μισοσκόταδο πρεσβευτικών κατοικιών, σε συζητήσεις μεταξύ τυριού και
αχλαδιού και σε δοσοληψίες που δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας, παρά μόνο όταν είναι αργά...». Ο Γιάννης Νικολάου, ένιωσε τα φαντάσματα σαν εκείνους τους αλαφροίσκιωτους, τους Σαββατογεννημένους, που έχουν το χάρισμα να βλέπουν πίσω από τις λέξεις, πίσω από τα πρόσωπα και τα χαμόγελα... Πέρασε δίπλα τους, τα άκουσε να μιλούν, να καταστρώνουν σχέδια, να γελούν με το εφιαλτικό τους γέλιο όταν τα πετυχαίνουν, να απειλούν όταν τους ξεφεύγουν και βγήκε σώος και αβλαβής.. Αβλαβής; Όχι δα!!! Ο ίδιος θεωρεί πως μετά την αποστολή στην Κοπεγχάγη, ποτέ πια δεν θα είναι ίδιος....
Εκείνο που έχει πετύχει ο Γιάννης Νικολάου, δεν είναι μόνο να μας ιστορίσει το δράμα που παίχτηκε με τα φαντάσματα την κρίσιμη νύχτα της 12ης με την 13η του Δεκέμβρη στην Κοπεγχάγη, Το ξέραμε πολλοί, το υποψιαζόμασταν... Εκείνο που δεν ξέραμε και μας το μαθαίνει με το βιβλίο του, είναι πως τα φαντάσματα αυτά έχουν πρόσωπο, έχουν ονοματεπώνυμο, κυκλοφορούν ανάμεσά μας και, πως δυστυχώς, δεν κοιμούνται ποτέ..!!!
